Formacja

Pierwsze kształty człowieka nadał Bóg każdej z nas już w chwili naszego zaistnienia. Potem przez chrzest uczynił nas swoimi umiłowanymi córkami, zapraszając do udziału w Swoim życiu. Zwrócił się także do nas z zaproszeniem, które jest WOŁANIEM MIŁOŚCI…

„Odpowiadając na po-WOŁANIE do Nazaretu rozpoczynamy stopniowy i całe życie trwający proces formacji”. Jego celem jest upodobnienie do Syna Bożego, by w ten sposób dążyć do zjednoczenia z Ojcem.

Kandydatka rozpoznając w sobie wezwanie do życia na wzór Najświętszej Rodziny z Nazaretu rozpoczyna miesięczny ASPIRAT.

W tym czasie mieszka w domu formacyjnym, przygląda się życiu wspólnoty, rozpoczyna proces osobistej modlitwy i refleksji nad tajemnicą powołania do istnienia i do życia konsekrowanego Bogu.

Pragnąc pójść za wewnętrznym pragnieniem siostra rozpoczyna POSTULAT, który trwa rok lub dwa lata.

Przekraczając klauzurę postulantka uczestniczy w modlitwie, pracy i życiu wspólnotowym sióstr. W czasie postulatu siostra podejmuje refleksję oraz trud poznawania i przemieniania siebie, uzupełnia swoją wiedzę religijną, poznaje zwyczaje i historię Zgromadzenia, uczy się budowania relacji we wspólnocie.

Po okresie postulatu następuje uroczystość obłóczyn i przyjęcie do NOWICJATU.

Nowicjat to czas dalszego budowania bardzo osobistej więzi z Bogiem, poznawania charyzmatu i dziedzictwa Zgromadzenia. Siostra nowicjuszka przygotowuje się do ślubów przez stopniowe poznawanie wymagań życia zakonnego i praktykę rad ewangelicznych.

Złożenie ślubów czystości, ubóstwa i posłuszeństwa rozpoczyna trwający od pięciu do dziewięciu lat czas zwany JUNIORATEM.

W tym czasie siostra troszczy się o swój rozwój duchowy, uczestniczy w pełni w życiu wspólnoty i włączona jest w posługę apostolską Zgromadzenia.

W ostatnim roku junioratu siostry przebywają wspólnie w domu formacyjnym. Jest to czas intensywnego przygotowania do złożenia ślubów wieczystych.

Żyjąc ślubami złożonymi Bogu „na zawsze” podlegamy formacji, która jest procesem trwającym całe życie.

FORMACJA STAŁA łączy się z wewnętrznym dojrzewaniem do świętości, dzięki przemieniającej mocy Ducha Świętego; dorastaniem do potrzeb i wymagań Zgromadzenia oraz Kościoła, dzięki osobistemu zaangażowaniu i poświęceniu.