Życie wspólne

Aby nasze świadectwo życia było skuteczne, potrzebujemy najpierw zakorzenienia we wspólnocie. Przykład Jezusa, który przed rozpoczęciem swojej publicznej działalności 30 lat żył w domu cieśli z Nazaretu, prowadząc ubogie i pracowite życie, jest aż nadto wymowny.

Budujemy nasze wspólnoty przez modlitwę i wspólną pracę, dzielenie się wiarą i Bożym słowem, przez wzajemne słuchanie się i czas milczenia.

Wierzymy, że Bóg żyje w każdej z nas, dlatego chcemy przyjmować się wzajemnie z otwartością, szacunkiem i zaufaniem. Staramy się budować wspólnotę, w której każda siostra czuje, że do niej należy i jest jej potrzebna.

Codzienna Eucharystia umacnia jedność i miłość między nami. Im bliżej jesteśmy Boga, tym bardziej stajemy się bliskie dla siebie.

Pomaga nam świadomość, że jako osoby i wspólnoty podlegamy ciągłemu rozwojowi, dlatego przebaczamy i prosimy o przebaczenie budując w naszych domach atmosferę pojednania.

Czerpiemy też z bogactwa doświadczeń i mądrości sióstr starszych i chorych, towarzysząc im w doświadczeniach związanych z cierpieniem i odchodzeniem z czynnego apostolstwa.

Codziennie modlimy się za nasze zmarłe siostry, wspominając z wdzięcznością ich obecność między nami i świadectwo życia wiernego Bogu aż do końca.